Burada yağmur yağıyor,
Aralıksız yağıyor günlerdir.
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle.
Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün.
Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin.
Anılarını yitiriyor sokaklar,
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları
Tarih de kemeleşiyor bazen,
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini
Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir.
Sonra yürümeliyiz seninle,
Sokaklara caddelere çıkmalıyız.
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan.
Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun…