Aşağıda dosyanın bir kısmı verilmiştir.

KİŞİLER:

Hatice Ana: Hasan ve Ali’nin annesi. Kocasını yıllar önce kaybetmiştir.

Yüzbaşı Reşat: Vatansever bir subay. 1.Dünya Savaşı’ndan önce de, birçok farklı yerde savaşmış ve görevini kahramanca yapmıştır. Çanakkale’de bir kolunu kaybetmiştir.

Ali (küçük kardeş): Nişanlıdır ve ağabeyi Hasan’la birlikte Çanakkale cephesinde savaşa katılmıştır.

Kezban: Hasan’ın karısı

Elif: Hatice Ana’nın kızı; Hasan ve Ali’nin kız kardeşi

(Sahnede birkaç yer minderi ve eski bir kilim vardır. Duvarda mutfak gereçleri, heybe, vb. asılıdır. Minderlerin önünde bir rahle durmaktadır. Ali, elinde askere çağrı pusulasıyla, mutsuz bir biçimde sahneye girer. Hatice Ana oturmaktadır.)

ALİ: Ana!

HATİCE ANA: Efendim, yavrum!

ALİ: Ana, muhtar demin geldiydi. Haber getirdi.

HATİCE ANA: Yoksa Hasan’ıma bir şey mi oldu?

ALİ: Yok ana, ağabeyim iyiymiş.

HATİCE ANA: E, hayırdır inşallah?

ALİ: Çanakkale’de savaş çok çetin geçiyormuş. Eli silah tutan herkese ihtiyaç varmış. Beni de askere alıyorlar.

HATİCE ANA: Allah’ıma şükürler olsun, bugünleri de gösterdi bana! İki oğlumun ikisi de vatan yolunda savaşa gidiyor.

ALİ: Ana ne diyon, ağam daha bir hafta önce savaşa gitti zaten. Bu evin başına da erkek gerek.

HATİCE ANA: (Mağrur biçimde)Babanız öldüğünden beri sizlere hem analık, hem de babalık ettim. Siz yokken bu evin erkeği yine ben olurum.

 YUKARIDAKİ DOKÜMANIN DEVAMINI AŞAĞIDAKİ BAĞLANTIYI TIKLAYARAK İNDİREBİLİRSİNİZ.

Çanakkale’den Havadis Var – Tiyatro 

Güven DOĞAN

Çanakkale Savaşı   Sayfasına Dön