gitme ne olur
gözlerimi saklayacak başka bir yüz bulamam.

hangi yitik mevsimin kırılmış dalayım ben
hangi kayıp bomba kulaklarımda uğuldayan
her çağda aynı mı yaşanmalı sevda dediğin
neydi o namlı masal sevdalarını kovalayan

her asrın bir Don Kişot’u olur da
yel değirmenleri değişir belki
sevdanın değişkeni olmaz fakat;
Ferhat’tı, Mecnun’du, Tahir’di,
ve şairdi.

benim bütün utopyalarım sende birleşiyor
koca bir yanardağı gibi duruyorsun karşımda
Nuh’un gemisi senin lavlarından taşınıyor
bitmiş tüm zamanlar, senin yel değirmenlerine çarpıp
rüzgarı parçalıyor.

kızıl bir kısrakla geçiyorum mayın tarlalarını
Spartaküs oluyorum durduk yere
kamçılıyorum öfkemi
asırlarca geçiyorum zaman tünelini
karşıma yüzün çıkıyor
sığınıyorum.

bir kum saati gibi işliyor zaman denizim
doldukça boşalan,
çoğaldıkça eksilen tanelerle boğuşuyorum
en bilinmedik dehlizlerde dolaşıyorum
sana yakın olabilmek için..

”sana diyorum!”
”sana kaçarım ama
senden kaçamam”
”bu yüzyıla aitim ben” diyorsun
”seninle uğraşamam”

ve patlayıveriyor beynimde zamanlanmış bütün bombalar
dağılıyorum evrenin milyonlarca köşesine
her hücrem seni arıyor,
her hücrem seni bağırıyor,
her hücrem seni soluyor,
y o k s u n.

derken kirpiklerinde buluyorum kendimi
demir parmaklıklar gibi kirpiklerin
almış saklamışlar beni daha ne olsun
gözlerinden daha emin korunak nerde olsun
artık ağlayamam,
ağlayamam artık,
ağlayamam.

gitme ne olur
gözlerimi saklayacak başka bir yüz bulamam.