Ekteki dosyanın içeriğinden bir kısmının görünümü:

OĞLUMA MEKTUP

Benim yaşlandığımı düşündüğün gün (ki yaşlı olmayacağım),

Sabırlı ol lütfen ve beni anlamaya çalış…

Yemek yerken üstümü kirletirsem… üzerimi değiştirecek gücüm yoksa…lütfen sabırlı ol.

Benim sana birşeyler öğretmek için seninle ilgilendiğim zamanları hatırla…

Seninle konuşurken, sürekli aynı şeyleri 1000 kere tekrarlıyorsam… sözümü kesme… beni dinle.

Banyo yapmak istemediğimde;

Beni utandırma yada azarlama…

Seni banyoya götürmek için icad ettiğim küçük yöntemlerimi ve oyunlarımı hatırla…

Yeni teknolojiler karşındaki cahilliğimi görürsen…

bana zaman tanı ve beni yüzünde alaycı bir gülümseyle izleme…

Bazı zamanlarda unutkan olursam yahut konuşmalarımızda ipin ucunu kaçırırsam…

lütfen hatırlamam için gerekli zamanı bana tanı…

eğer hatırlayamazsam, sinirlenme… çünkü asıl önemli olan benim konuşmam değil,

senin yanında olabilmem ve senin beni dinliyor olmandır.

Ben sana bir sürü şeyi nasıl yapacağını gösterdim…

İyi yemek yemeyi, iyi giyinmeyi… yaşamı göğüslemeyi…

Eğer birşey yemek istemezsem, baskı yapma bana.

Ne zaman yemem yada yememem gerektiğini ben gayet iyi bilirim.

Ve yaşlı bacaklarım yürümeme izin vermediğinde…

… bana elini ver…

Tıpkı, benim sana ilk adımlarını atarken verdiğim gibi.

Ve birgün artık daha fazla yaşamak istemediğimi söylediğimde…

ve ölmek istediğimi… kızma…

Birgün anlayacaksın…